Amro
gepubliceerd december 2022:
Afgelopen week ging ik met mijn patiënt uit eten. Na de eindeloze lange en harde straat, heeft hij een dak.
Negenendertig (!) jaar sliep hij onder stapels dekens. Regende nat met slecht weer. Werd 'thuis' bestolen, in elkaar geslagen en midden in de nacht in zijn buik gestoken. Vermagerde meer en meer, maar gaf niet op. Bleef bidden tot God om hem te helpen. Verloor zichzelf niet in middelengebruik.
Wat zeg je dan, tijdens zo’n etentje? "Ik heb zin in een glas houtgerijpte Chardonnay" (want dat had ik) "Ik ben moe van werk" (want dat was ik) "Het is wel een beetje slecht weer vandaag hè" (want dat was het, en ik baalde dat mijn haar slecht zat) Ik zei het allemaal, schaamde me direct erna, excuseerde me, wat niet nodig was, zei hij.
Wat een privileges. Mijn beslommeringen zijn voor hem een onbereikbaar doel.
Geboren op de vloer van een woonwagen uit een Roma vrouw werd hij nooit aangegeven: hij bestaat niet. Hij werd er mishandeld en ontvluchtte al jong zijn gezin. Maar een verblijfsvergunning krijgen als je niet bestaat: dat kan niet. Hij kon nergens heen, maar mocht hier ook niet zijn.
Hoe overleef je dan?
Door niet op te vallen. Eén keer door rood oversteken kan je in de gevangenis doen belanden, zonder identiteitsbewijs. En dat gebeurde dan ook veelvuldig. Tien jaar van zijn leven werd hij opgesloten in het detentiecentrum. Waar hij soms 23 uur per dag in een kale cel zat. Hij zat niet vast omdat hij strafbare feiten pleegde, hij zat vast omdat hij niemand is. Omdat Nederland mensen wil straffen zoals hij. Als je vrij komt, krijg je ook nog eens een boete.
Waar moest hij dat van betalen?
Van mensen die hem uitbuitten, veelvuldig. De eerste keer dat ik hem zag, kregen we ruzie. Hij was te laat voor het consult, ik moest door naar een andere locatie, hij zei dat hij me achterna zou fietsen wat ik niet geloofde maar wel gebeurde - en ook in de kerk zei ik geen tijd te hebben.
Hij schold me uit, terecht.
Toen dacht ik nog dat míjn planning belangrijker was. Wat kan een dakloze, illegale man nu de hele dag te doen hebben? Zo dom. Nu weet ik: ik zou me helemaal aan zíjn planning moeten aanpassen. Aan die beetjes werk die hij kan pakken, aan dat beetje eten dat dan op die plek beschikbaar is, aan dat huis waar hij even kan slapen.
Hij prikte afval in metro’s voor 75 euro per week. Sorteerde kleren in monsterlijke kledingbakken voor 3 euro per dag. Bouwde huizen dagen en nachten achter elkaar en kreeg een paar honderd euro. Geloof me, slavenarbeid in Nederland bestaat nog steeds. Maar je neemt het aan en je klaagt niet.
In een ander leven was hij een hard werkende vader geweest in een warm gezin. Maar in dit leven is het hoogst haalbare: overeind blijven, in een stad waar iedereen meer rechten heeft dan jij.
Dat lukte. Hij bleek een sterke illegaal.
En nu voor het eerst met een dakje boven zijn hoofd. En daarom wil ik graag wat meubels voor hem regelen. Wie heeft een busje of aanhanger en kan maandagavond wat met mij versjouwen?
*** update ***
In een paar dagen regelde we talloze meubelen en iemand die het naar hem bracht. Maar Amro gaat met niets meer geholpen zijn dan met een verblijfsvergunning: anders blijft zijn leven uitzichtloos. Daartoe is er weer een nieuwe procedure met de advocaat gestart. In de tussentijd blijven wij Amro financieel ondersteunen.
Ten bate van een crowdfunding werd dit bericht eerder gepubliceerd op LinkedIn:
LinkedIn-artikel 1
LinkedIn-artikel 2
illustratie: petervanbruggen.net
*** update ***
Amro gaat met niets meer geholpen zijn dan met een verblijfsvergunning: anders blijft zijn leven uitzichtloos. Daartoe is er weer een nieuwe procedure met de advocaat gestart. In de tussentijd blijven wij Amro financieel ondersteunen.