Een autootje voor Ilana

gepubliceerd: juli 2024

Beeld: Stang Gubbels

Beste gemeente Rotterdam,

Mij was gevraagd mijn overwegingen op te schrijven waarom ik een auto wil kopen voor Ilana, die al langer dan tien jaar in de bijstand zit.

Dat wil ik best.

Ilana heeft veel gezondheidsklachten. Ze raakte in de bijstand toen ze tijdens werk in een ongeluk verzeild raakte met een tillift en met chronische rugklachten kwam thuis te zitten. Helaas is dat niet het enige. Ze heeft last van incontinentie, hevig menstrueel bloedverlies, thalassemie en HIV. Dat weten jullie ook, want een tijdje terug vroegen jullie alle informatie rondom deze ziektebeelden toen zij om een warmtetoeslag van 500 euro eenmalig vroeg. Dat vond ik nogal ver gaan, en ik heb er raads- en kamervragen over laten stellen.

In de beantwoording van die vragen kwam naar voren dat deze delicate medische gegevens niet in haar gemeentelijk dossier zouden verschijnen, alleen in een apart dossier van een medisch adviserings bureau (SMA). Dat wilde Ilana wel gecheckt hebben, dus zij vroeg haar dossier op. Maar dat lukte niet. Blijkbaar heeft zij geen recht op openbare inzage van haar eigen gegevens. Uiteindelijk hebben me een jurist ingeschakeld: toen lukte dat wel.

Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen dat het zowel Ilana als mij uiterst onplezierig stemden toen wij al haar medische gegevens gewoon in dat gemeentelijk dossier zagen staan, onder het tabblad 'persoonlijk'.

Quote:
"Mevrouw heeft teveel problemen. (...)
Ze gaat wel door maar weet niet goed hoe
Zonder begeleiding gaat het niet goed
Initiatief: geen
Vind het lastig om te praten.
Erg emotioneel en ook een deel schaamte.
Presentatie: lastig
Uiterlijke verzorging: goed
Leergierigheid: teveel problemen"

En dan een samenvatting uit de 'diagnose' in haar gemeentelijk dossier:
"WZ woont zelfstandig met haar twee kinderen. Veel problemen. Draagt zo nu en dan zorg voor haar moeder die nierproblemen heeft. Maar heeft het vooral moeilijk met haar eigen situatie. In verleden erg veel meegemaakt. Ze wil het hier liever niet over hebben omdat de ruimte nogal rumoerig is (!!!). Haar begeleider geeft aan dat ze het psychische rapport zal doorsturen. Vanuit eerdere verslagen is ook op te maken dat mevrouw in het verleden een zelfmoordpoging heeft gedaan. Daarnaast is mevrouw HIV positief. (...) Daarnaast is er 13.000 euro aan schulden."

Dit is een rapportage uit 2015. En toch, toen zij in 2022 weer een warmtetoeslag aanvroeg tijdens de energiecrisis van 500 euro, moest ik als huisarts wéer alles met haar bespreken en toesturen. Waarom als alles al bekend is?

Ze heeft HIV opgelopen toen zij verkracht werd. Denk je dat zij die put continu wil opentrekken, om de gratie van steun te ontvangen? Denk je dat dat haar goed doet? Denk je dat WZ zo daadwerkelijk Werk gaat Zoeken?

Haar laatste kindje werd bij 24 weken geboren en belandde langdurig op de intensive care. En zelfs toen zaten jullie achter haar broek aan. Zodat ze aan zichzelf kan werken (zodat ze kan werken). 'Dress to success' noemen jullie dat onder andere.

In het dossier lees ik ook dat jullie haar fysieke problemen hebben opgelost met een zwemabonnement en haar vervoersproblemen naar de voedselbank met een fiets.

Was het leven maar zo simpel.

Haar fysieke problemen zijn een complex samenspel tussen lichaam, geest en haar omgeving - waar jullie onderdeel én een probleem in zijn. Want ze voelt zich door jullie opgejaagd en gecontroleerd.

Zelf zegt ze hier het volgende over: “Het is echt zo extreem. Iedere keer als ik iets aanvraag dan moet ik bewijs op bewijs op bewijs op bewijs gaan vertonen. Mensen denken misschien dat een uitkering veel is, maar het is net voldoende om rond te komen. Ik heb nooit geld om iets te kunnen doen met mijn kinderen. Iedere keer als het vakantie is en ik iets wil gaan doen met mijn kinderen moet ik weer kijken wie ik om hulp kan vragen.”

Wat dit met haar doet? Ze wordt boos, "want ze vragen continu iets van je dat je niet kan geven. Je voelt je machteloos. Je moet doen wat zij zeggen. Ze kunnen je bij wijze van spreken maken of breken, omdat je een uitkering krijgt. Ze hebben op heel veel vlakken in je leven controle en ik voel me een soort van kind."

Kijk, ik wil ook dat mijn patiënt werkt. Niet alleen omdat ze dan van al dit gedoe af is, vooral omdat het haar eigenwaarde geeft. Maar omdat het niet zo makkelijk is te werken na alles wat zij heeft meegemaakt, heeft dat tijd nodig - maar vooral vertrouwen. Dat vertrouwen is er niet bij de gemeente, omdat jullie focus zo ligt op WERKEN en jullie daar een weg naar proberen te creëren die een beledigende vervlakking is van haar realiteit, dat het contraproductief werkt.

Inmiddels ken ik Ilana al ruim acht jaar en geruime tijd ondersteun ik haar met haar medische, psychische en financiële problemen. Ze heeft mijn 06 nummer, ik ben er altijd en ze weet ook dat ik niet zo makkelijk weg ga. Dus toen ik opperde dat het nu tijd werd om te gaan werken, nam ze dat van mij aan.

Ze gaat binnenkort waarschijnlijk voor het eerst weer starten met werk. Maar haar conditie is zo slecht dat het heel lastig is met de fiets naar werk te gaan, ook omdat ze drie kinderen moet vervoeren. Daarom wil ik dus een auto voor haar kopen. Zodat ze weer kan gaan werken.

Het feit dat mevrouw met de komst van een auto zich weer richting de arbeidsmarkt kan toe bewegen, moeten jullie ook een topidee vinden, toch?

Ik hoor het graag.

Groetjes,
Michelle van Tongerloo, huisarts