Opvang voor Cyaran
gepubliceerd: mei 2024
Beeld: Casper Rila
ELYS!
Wat hebben wij samen veel meegemaakt, vanaf het moment dat je uitgeput voor me zat, als alleenstaande moeder van 24 jaar. Met je handen ondersteunde je je hoofd. Zo keek ik uit op jouw (toen) pluizige haar, terwijl je zoon Cyaran van 3 door de spreekkamer raasde. Hij was niet te corrigeren: sprong de behandelbank op en af.
Je was uitgeput, niet alleen vanwege de gedragsproblemen bij jouw zoon. Je werkte namelijk ‘s nachts in een fabriek. Dit deed je omdat dat het enige moment is waarop je ouders kunnen oppassen, omdat jouw zoon dan slaapt.
Ik vroeg je toen waarom je geen hulp kreeg.
Dat wist je zelf eigenlijk ook niet, maar iedereen wees naar elkaar. Terwijl je zelf de oplossing voorhanden had: je wilde een geschikte oppas voor jouw zoon, zodat je zelf kon gaan studeren.
Logisch toch?
Niet volgens 'het systeem', dat ik dankzij jou van binnen en buiten leerde kennen.
In juni 2021 vroegen we de eerste keer een Persoonsgebonden budget aan. Het werd niet eens doorgezet. Je ging 2 keer naar Vraagwijzer, een gratis loket van de gemeente Rotterdam, maar zonder resultaat.
In januari belde ik de ggz: waarom is er na een jaar geen diagnose? “Omdat de thuissituatie zo ongunstig is, dat het een zuivere diagnose in de weg staat”, was het antwoord. Maar zonder diagnose komt er geen hulp en blijven de omstandigheden ongunstig.
Niemand in het wijkteam reageerde op onze telefoontjes. Ik vroeg om een gesprek met de wijkteammanager. Die vroeg aan mij wat zij dan moest doen, want de gemeente is er niet ‘om oppas te spelen’.
Een jaar nadat het PGB is aangevraagd, besluit ik zelf naar Vraagwijzer te gaan: we worden naar de Sociaal Raadslieden en Ombudsman verwezen, die ons ook niet kunnen helpen.
Uiteindelijk kan Cyaran na lang wachten terecht in een kinderdagcentrum. Maar al snel wordt hij daar verwijderd: hij komt te laat. Maar dat komt doordat Cyaran met Trevvel wordt gebracht en die hebben organisatieproblemen.
Na anderhalf jaar wordt onze aanvraag voor het PGB eindelijk beoordeeld.
En afgewezen.
Ik schakel een advocaat in en de gemeente komt met een ‘doorbraakteam’ die een oplossing moeten verzinnen voor een probleem waarvoor jij de oplossing allang weet. Maar die lijken niet veel meer te doen dan vergaderen en de bal weer naar het wijkteam spelen.
Als ook onze tweede PGB-aanvraag na twee jaar wordt afgewezen besluiten we dat we het samen gaan oplossen. We regelen Talisa, die een opvang runt voor kinderen met speciale behoeftes.
En wat gebeurt is ongelooflijk: Cyaran's 'probleemgedrag' verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Zoveel dat hij na deze zomer op een gewone school mag beginnen. Dat is de beloning van het zelf doen. Hadden we de gemeente gevolgd, dan was Cyaran een kind op een kinderdagcentrum gebleven, zonder kansen.
Nu doen jullie beiden weer mee.
Dankzij vele gulle gevers hebben we voor Cyarans zorg kunnen betalen, totdat hij naar een reguliere school kan.